Lia werd jaren gepest door een clubje collega’s

Er werd in haar afwezigheid flink geroddeld 

Ik kwam ongeveer 15 jaar geleden terecht in een nieuw team. Collega Maria werkte ook net in dit team en was aan het re-integreren na ziekte. De toenmalige manager had een aantal pittige casussen in haar schoot geworpen die er al een tijdje lagen. Ook was er een clubje collega’s dat zichzelf “De club” noemde. Deze manager had deze collega’s hoog in het vaandel omdat hun aantal afgetikte casussen hoog was. Ik had meteen een gek gevoel bij dit clubje doordat ik zag hoe andere collega’s sociaal aangepast en meegaand op hen reageerden. Alsof er mogelijk ook angst bij deze collega’s was. Maria ging op vakantie en in haar afwezigheid werd er flink over haar geroddeld door het clubje. Er werd gezegd dat Maria de oorzaak was van chaos in die casussen. In mijn ogen praktisch onmogelijk omdat deze casussen al heel lang liepen. Toen ze terugkwam van haar vakantie deed het clubje poeslief en deden alsof ze nooit een kwaad woord hadden gezegd. Ik was zo verbaasd en had dit tegenstrijdige gedrag nog nooit meegemaakt. Het maakte me angstig.  

De leidinggevende ontkende het gedrag  

Maria had wel het vermoeden dat erover haar werd gepraat en vroeg dan ook aan mij of dit zo was. Ik wilde niet tegen haar liegen dus bevestigde haar vermoedens. Ook wilde ik haar steunen en stemde in om haar in ons teamoverleg te ondersteunen als ze haar verhaal zou doen. In dat overleg vertelde Maria dat ze het gevoel had dat er over haar werd gepraat. Dit werd door het clubje meteen ontkent. Ik begon aan mezelf te twijfelen en dacht nog dat ze misschien een ander idee hadden van roddelen. Uiteindelijk zochten we toch hulp bij de leidinggevende, maar die ontkende dat dit gebeurde. Voor mijn gevoel deed de leidinggevende niks aan het gedrag van deze club omdat deze zo blij was met het hoge aantal afgewerkte casussen van het clubje. In mijn ogen waren de casussen van deze collega’s vaak ver onder de gestelde kwaliteit. Daarnaast had ik de indruk dat ook de leidinggevende angstig was voor deze mensen. Kort na deze gebeurtenissen besloot Maria ergens anders te gaan werken. Ze was klaar met deze situatie. Ik bleef met de pestkoppen over.  

Ik moest niet zo overdrijven 

Ineens kreeg ik zelf te maken met allerlei pestgedrag zoals opmerkingen over mijn haar, kleding, wat ik at en hobby’s. Eigenlijk op alles wat ze maar konden vinden. Ik deelde bewust weinig over mezelf zodat ze geen informatie hadden die tegen me kon worden gebruikt. Helaas kwam ik er snel achter dat ze ook gewoon dingen verzonnen. Bijvoorbeeld dat ik te veel alcohol dronk terwijl ik amper dronk. Hier kreeg ik dan rare opmerkingen over en moest ik me ook over verantwoorden bij de manager. Ik vroeg weleens waarom ze dit deden en dan was het antwoord dat ik geen dingen moest verzinnen, het niet zo persoonlijk moest opvatten of dat ik overdreef. Van deze reactie kreeg ik veel stress. Ik los problemen graag op, maar omdat de collega’s zich zo opstelden bleef de situatie zoals hij was. In mijn hoofd bleef ik druk en ik voelde me er onveilig door.     

Mijn collega’s twijfelden of ik wel echt ziek was 

Toch bleef ik. En er kwam een kans om een team in een andere regio te ondersteunen voor een paar weken. Ik pakte deze kans en ging daar aan de slag. Daar kwam ik een warm bad terecht met fijne collega’s en leidinggevende. Bij mijn nieuwe manager barstte ik in huilen uit, omdat ik me realiseerde hoe ontzettend naar ik het had gehad. Deze manager regelde dat ik langer kon blijven en zo was ik daar 2 jaar. Uiteindelijk was er een reorganisatie en kwam ik toch weer in een team met een aantal van deze pesters. Op dat moment was er wel een nieuwe manager die wat maatregelen nam om mij te beschermen. Helaas ging dit maar een tijdje goed en werd het pestgedrag nog steeds doorgezet, alleen minder zichtbaar voor anderen. Het dieptepunt was dat ik ziek werd en collega’s en mijn leidinggevende hieraan twijfelden. Uiteindelijk was ik op en zocht zelf hulp bij een psychotherapeut.  

Ik had misschien beter kunnen vetrekken  

Als ik terugkijk was het gezonder geweest als ik was vertrokken en een andere werkplek had gezocht. Toch was ik bang voor een bepaalde beeldvorming waar je ook in een nieuwe baan niet altijd van afkomt. Veel managers kennen elkaar in de regio en horen dan alsnog de mening van je laatste manager of collega’s. Ook wilde ik me gewoon niet laten wegpesten. Dat is toch mijn vechtlust. Inmiddels werk ik in een ander team met een andere manager. Dit gaat redelijk goed.  De collega’s in dit team zijn in ieder geval heel fijn en we werken prettig samen. De negatieve beeldvorming heeft wel zijn sporen achtergelaten en hier merk ik nog steeds wel wat van. Ik hoop dat dit wat naar de achtergrond verdwijnt. Een advies voor anderen in dezelfde situatie vind ik lastig. Want als je net als ik je mond opentrekt, zorgt dat dus ook niet altijd direct voor een oplossing. Toch zou ik naar de vertrouwenspersoon gaan of bundel je krachten met collega’s die tegen hetzelfde aanlopen. Als groep sta je sterker en stralen negatieve zaken minder af op jezelf als individu.  

 
*Bepaalde details in dit ervaringsverhaal zijn aangepast en geanonimiseerd. De echte naam van Lia is bekend bij de redactie.