Uitkomst ledenonderzoek: Balans net als vorig jaar het kernwoord

Dit is een goed onderwerp. Ik ben zelf met een burn-out thuis komen te zitten in december 2018 Ik sliep niet meer, kon me steeds moeilijker concentreren. De werkdruk was hoog rondom de vakanties als er collega s weg waren. Ik werkte dan ipv 24 uur (mijn contract) in een week 34 uur. Dat was voor mij te veel , dus raakte ik uit balans. Ik werkte in de thuiszorg, dus moest ook 5 dagen werken van de 7 en dan ochtend, avond, weer ochtend, enz. IK heb gesprekken gehad met mijn manager en arbo-arts en geprobeerd met opbouw van uren terug te komen op de werkvloer. Dat lukte maar deels. Ik heb het werk altijd graag gedaan, doe het al vanaf mijn 17e. Toen ben ik de opleiding tot ziekenverzorgende gaan doen in het verpleeghuis. Daar heb ik 12,5 jaar gewerkt. Toen ben ik er 5 jaar uit geweest ivm de kinderen. Maar het begon weer te kriebelen en toen begon ik weer voor 15 uur in het verzorgingstehuis , vaste avonddiensten. Dat kon ik goed combineren met de thuissituatie. Dat heb ik 8 jaar gedaan en toen ben ik overgestapt naar de thuiszorg, wijkverpleging! Heel leuk toen we een groot team hadden. Maar we gingen naar kleinere teams en zelfsturend. Dus je moet steeds meer zelf erbij gaan doen. Om een lang verhaal kort te maken. Ik kwam met een burn out thuis en kreeg daar een depressie bij. Heb wel hulp gezocht bij het GGZ. Het is niet gelukt om te reintegreren en ben in december 2020 afgekeurd. Dat vond ik verschrikkelijk, maar het lukte ook echt niet meer. Ik ben nu 57 jaar. Ik zou graag nog iets in de zorg doen, maar wat??? Brabantzorg was mijn werkgever en zij hebben een bureau ingeschakeld om met mij te gaan bekijken voor ander werk. Zij hebben in die twee jaar tijd 1 x contact gehad met mij in november 2021. Toen heb ik zelf in april 2022 naar hun gebeld, Claim en care. Mijn verhaal gedaan dat ik een bipolaire stoornis heb en ze zouden na verloop van tijd weer contact opnemen. Maar ik heb tot op heden nog niets gehoord. Dat vind ik frustrerend en van het UWV kreeg ik een brief dat voor 29 september een herbeoordeling moet plaatsvinden. Ze hebben me niet eens uitgenodigd voor een gesprek. Nou afwachten dan maar. Ik doe inmiddels wel vrijwilligerswerk en ben mantelzorger van mijn ouders, die 88 en 84 zijn.

Ik ben wel benieuwd wat de zorgmedewerkers bedoelen met moeite om grenzen aan te geven. Wat ik gezien en ervaren heb is dat er niemand beschikbaar is om een dienst te draaien wegens personeels tekorten. Als iedere werknemer dan de grens aangeeft, valt de zorg om. Bijna onmogelijk om dan de grens aan te geven. Er moet zoveel gebeuren tijdens een dienst, in hoeverre kan een zorgverlener dan nog luisteren naar eigen grenzen.

Ik ben zeer teleurgesteld als een beroepsbeoefenaar in zorg heb je geen bescherming, Respect is onze leerdoelen als een werknemer. ik werd op een agressieve verbale manier Racistisch gevloekt. Helaas bestaat nog geen duidelijke sanctie. Ik wil een keer volgens de rechten en plichten van verpleegkundige beroepsprofiel een rechtvaardige antwoord hebben, en jammer genoeg in onze maatschappij waarderen ze zorgpersoneel minder dan een voetballist. Racistische woorden / vloeken wordt met een stilte gerespecteerd.

Fijn dat dit rapport er is. Het is duidelijk: het wordt nu toch echt tijd dat de resultaten op de politieke agenda een belangrijke plaats gaan innemen. De huidige regering heeft de sector geen dienst bewezen met de fooi die deels voor medewerkers een bonus was, deels ook niet! De altijd en eeuwige loyale medewerkers in Zorg en Welzijn zijn moe en wellicht zijn ze het ook moe geworden altijd afgescheept te worden met loze beloften. Oké, financieel is veel bereikt maar het grote tekort aan collega’s is dramatisch! En maak de borst maar nat, dat blijft tenminste de komende 25 jaar nog zo! Dan is de grote groep babyboomers overleden en mag je hopen dat er minder vraag naar Zorg en Welzijn komt. Mits…….. we nu meerjarig beleid gaan maken voor meer aanwas van collega’s!! Maar dat is echt niet eenvoudig, gezinnen zijn kleiner geworden, minder kinderen kunnen dus kiezen uit een breed spectrum van beroepen waar een groot aantal vacatures is. Daar moet je hen dan toe aansporen of verleiden en daar wil de samenleving niet echt oog voor hebben. Werken met plezier, een goed opleidingsperspectief en eveneens carrière mogelijkheden bieden, fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden die passen bij de zwaarte van het werk en dergelijke. Maar het extraatje is natuurlijk voldoening krijgen uit je Ontmoeting&Verbinding met je cliënten/patiënten/bewoners enz. Dat is uniek in ons werk!! Daar moet ruimte voor zijn en dat mag geen haastklus worden, daar worden zij niet beter van en zorg- en welzijnsmedewerkers doodziek! Beleidsmakers in Nederland moeten daartoe de bakens verzetten en de handen ineen slaan. De overheid, werkgevers en werknemers vertegenwoordigers moeten, vanuit het zeer zorgwekkende perspectief voor de komende 25 jaar, niet rusten voordat dit scenario fundamenteel aangepakt wordt. Dus geen aanpak voor 4 jaren regeren, geen aanpak voor een of enkele jaren maar een deltaplan voor 25 jaar! Betrek vooral ook mensen uit het veld om de huidige werkwijzen te herzien en vertrouw op de professionaliteit van de medewerkers! Stop met de extreme administratieve vastlegging van van alles en nog wat. “Ja, dat weten we al en doen we al” hoor ik al klinken……. maar met een tempo van een slak gaan we het tij niet keren!! Er is heel veel te doen en snelheid is geboden. Als het niet lukt gaat het pas echt slecht met de staat van zorg en welzijn. Een land als Nederland kan zich dat niet permitteren! Als het doorgaat zoals nu, kunnen zorgvragers niet meer geholpen worden en zorgverleners gaan andere werkzaamheden doen. Een schraal zorg en welzijns land is dan het enige dat overblijft. Niet mijn keuze en zeer ongewenst!! Ernst van Drumpt, verpleegkundige en zorgbestuurder in ruste.

Ik heb soms moeite met de non verbale agressie van sommige zorgvragers. Hoever kan ik dit toestaan. Hoever mogen zij gaan? Soms vind ik het lastig als men zegt ach zo is hij of zij. Maar ik ben een paar keer behoorlijk gekwetst en dat neem je toch mee naar huis. Ik ben ook een mens

Ik werk in de ouderenzorg en is er een groot personeelstekort door bezuinigingen. Er word nu vooral ingezet om vig en verpleegkundigen te werven, maar naar mijn inziens zou er meer ondersteuning voor het personeel wat nu al op de werkvloer loopt moeten komen. Bijvoorbeeld door verzorgingsassistenten in te zetten. Lonen omhoog en pensioen leeftijd omlaag zou de zorg ook aantrekkelijker maken voor nieuwe instroom.

Heel fijn om het eens zwart op wit te zien en dat ik niet de enige ben. We hebben een zwaar maar mooi beroep. Ik zou het daarom, gezien het bovenstaande, ook graag eens over verlaging van de pensioenleeftijd willen hebben. Want niet alleen lichamelijk zwaar werk ook geestelijk zwaar werk moet een graadmeter zijn voor verlaging vd pensioenleeftijd

misschien meer druk zetten op de politiek dat niet alles geregistreerd hoeft te worden

Zit nu zelf in een burn-out Nu komt dalijk de verplichting om zorg personeel.te vaccineren Waar ik dus iet achter sta Weer meer zorgen om straks op straat te staan